توصیه ای از نگاه مخاطب تئاتر

محمد شاکری؛ برای مخاطب نمایش از چه زمانی شروع می شود؟
از لحظه ای که صحنه تاریک با نور پروژکتورها فضای نمایش را روشن می کند؟ قطعا این پاسخ غلط است، به محض اینکه تماشاگر تصمیم میگیرد در فلان روز و فلان ساعت به تماشای نمایشی بنشیند اجرا برای او آغاز شده است ناخودآگاه از اجرا پر می شود و در انتظار دیدن نمایش است حال لحظه موعود فرا می رسد تماشاگر داخل سالن نمایش روی صندلی خود آرام می گیرد موسیقی در حال پخش است که فضای نمایش را از نظر شنیداری تثبیت می کند حالا مخاطب ما  چشم بر صحنه می دوزد، درست است همین لحظه هم نمایش در حال اجراست اما ناگهان دوست عزیزی برای ایراد سخن مقابل تماشاگران ظاهر می شود.

احتمالا برای عرض خوش آمد و  تذکر در مورد گوشی همراه ... باور کنید نمایش هنوز هم در حال اجراست و تا اینجا جای اشکالی هم وجود ندارد اما اگر دوست عزیز ما سخنانش به درازا بکشد چه می شود؟ تقدیر و تشکر کند از اداره فرهنگ و ارشاد و انجمن نمایش و شورای نظارت (بی شک جای تشکر هم وجود دارد از همه دست اندرکارانی که شرایط را برای اجرا فراهم کردند اما در چه زمانی از اجرا !!!) و بعد ادامه دهد: برای اینکه انرژی بگیریم همگی جواب من رو بدین و با صدای رسا بگوید سلام و همه سالن متقاعبا با سلام ایشان را همراهی کنند چه می شود؟ 
مگر فراموش کرده ایم نمایش در حال اجراست؟ ریتم از مهمترین عناصر اجرای یک اثر دراماتیک است و شاید بزرگترین وظیفه تیم اجرا رسیدن به ریتم درست برای اجراست.
ضرورت صحبت با مخاطب قبل از اجرا باید توسط گروه های اجرایی درک شود و از همه مهمتر لحظه درست این سخنان سنجیده تر انتخاب گردد ریتم نمایش نبض حیات نمایش است نباید از آن غافل شد .
این نوشتار نقد نیست صرفا یک توصیه است برای گروه های عزیز اجرایی، ما باید به سمت اجراهای حرفه ای گام برداریم و بی شک حرفه ای بودن در همه ابعاد هنرمندانه تر است .
به امید رونق هنر والای تئاتر استان عزیزمان.