تئاتر ایرانی توانست سبک نمایش نامه نویسی مک دونا را بدون گم کردن اصالت و حساسیت، تلخیص و تسهیل کند و به نحوی خاص مشکلات را نشان دهد و موضوع نمایشنامه را تشریح کند.