نمایشنامه های با سبک ایرانی را دوست دارم

مهران رحمانی متولد 4 مهر 1352 تهران، پدرش محیط بان بود و به‌خاطر شغل پدر تا 7 سالگی در تهران زندگی کرد و بعد به بجنورد منتقل شدند و تا امروز در بجنورد ماندگار شدند، به مناسبت زادروز این هنرمند با او به گفت و گو نشسته ایم که در ادامه می‌خوانید:

 

شروع فعالیت تئاتری شما از چه سالی بوده؟

از دوران ابتدایی، زمانی که در پایه چهارم تحصیل می کردم نمایشنامه ای در کتاب فارسی ما بود بنام ابوذر غفاری که آن نمایشنامه را به همراه مربی پرورشی جناب آقای لنگری کار کردم کار کردم که من تست دادم و نقش اصلی آن کار به من رسید که از همان زمان علاقمند شدم و شروع فعالیت من در دنیای تئاتر شکل گرفت.

 

اولین تجربه جدی شما در تئاتر از کجا شکل گرفت؟

اولین کار خارج ار مدرسه من  حدود سالهای 65 بود که یک دوره کلاسهای آموزشی در اداره کل فرهمگ و ارشاد اسلامی بجنورد توسط آقای سفیدگر که تحصیل کرده تئاتر بودند برگزار می‌شد و من از طرف مدرسه معرفی شدم تا در این کلاس‌ها شرکت کنم.

در کلاس با دوستانی آشنا شدم که در حال حاضر هر کدام باعث افتخار تئاتر بجنورد هستند، مثل علی عابدی، مجید حمزانلویی، رضا لنگری و ... که همین دوستان در دوران راهنمایی هر کدام از یک مدرسه در عین رفاقت رقابت هم داشتیم و در جشنواره های تئاتر دانش آموزی حضور داشتیم و همیشه علی عابدی جزو افرادی بود که در این رقابت‌ها مقام اول را میگرفت و مقام های دیگر به ما می رسید.

 

واردشدن به تئاتر شهر بجنورد و شناخته شدن در بین اهالی تئاتری از چه زمانی برای شما آغاز شد؟

با اینکه تئاتر را پیگیری می کردم همیشه میخواستم در هنرهای دیگر نیز فعالیت داشته باشم.

از همین رو به عکاسی علاقمند شدم و نزد آقای علیرضا صمدی شادلوبه شاگردی عکاسی پرداختم، دست بر قضا ایشان هم در تئاتر فعالیت میکردند، نویسنده و کارگردان بودند که بزرگان تئاتر بجنورد نظیر آقایان غلامرضا و جمشید داورپناه، بهمن توکل, حسن فدایی، علی فرحی با جناب صمدی شادلو در یک گروه بودند و یک نمایش در همان دوران کار کردند که من هم به گروهشان وارد شدم و از همانجا بسیاری از پیشکسوتان تئاتر شهر مرا شناختند.

 

چه زمانی مستقل کار کردید؟

 بعد از تجاربی که با این بزرگان بصورت مستقیم داشتم کارهای استاد منوچهر محمدپور را هم دنبال میکردم که متاسفانه نشد وارد گروه ایشان بشوم و کسب تجربه کنم.

روزی مجید حمزانلویی من، رضالنگری و ابوالفضل عظیمی را کنار هم جمع کرد و بخاطر هم دوره بودن باهم به ما پیشنهاد یک گروه را داد که با هم شروع به کار کنیم.

به مدیریت مجید گروه مرام که مخفف اول اسم هایمان بود تشکیل شد و دوستان دیگر نیز به ما اضافه شدند و گروهمان تکمیل تر شد.

 

بهترین بازیگرانی که مقابلشان کار کردید کدام بازیگران شهر بودند؟

من خیلی کم بازیگری کردم اما در همان تجربیات مجید حمزانلویی و رضا لنگری همچنین اعظم ثابت قدم جزو بهترین هم‌بازی تئاتری من بودند.

 

شما چند فیلم کوتاه و یک سریال هم در پرونده کاری خود دارید، در آن کارها کدام بازیگران برایتان همراه خوبی بودند؟

در سریال تابستان جدید سرکار خانم نکیسا جزو بهترین بازیگران تصویری من بودند.

 

با توجه به تجارب تئاتری که داشته اید، کارگردان مورد علاقه شما کیست؟

بی شک علی عابدی در خاطرات من ماندگارترینشان است، چون چند سالی به عنوان دستیار کنارشان بودم و در کارهایشان نقش های کوتاهی را هم بازی میکردم که خیلی از ایشان یاد گرفتم همچنین حسن عابدی نیز جزو افرادی بود که کارهای بزرگی با ایشان داشتم و از ایشان هم مطالب مفیدی در تئاتر تجربه کردم.

 

یک خاطره خوب تئاتری خود را برایمان تعریف کنید؟

همه لحظاتی که در تئاتر هستیم جزو خاطرات خوب ما هستند و من از این خاطرات بسیار دارم، از سفرها، جشنواره ها و غیره ولی یکی از بهترین خاطراتم نمایش حیدر بود که با علی عابدی کار کردیم، چون حیدر نمایش برگزیده در جشنواره های مختلفی بود و در آن زمان سرباز بودم و برای مرخصی نامه نگاری های بسیاری انجام دادیم تا به تمرین و اجراها برسم همین سختی ها برایم خاطرات خوبی را رقم زد همچنین شکلک که بعد از چندین سال به کارگردانی برگشتم و همزمان گروه تئاتر تجربی هنر به سرپرستی بنده شکل گرفت و بچه های جوان و علاقمند به گروه اضافه شدند.

 

از گروه هنر برایمان بگویید؟

گروه تئاتر تجربی هنر همزمان با نمایش شکلک شکل گرفت که دوستان عزیزی مثل محمدشاکری، حامد عالمی پور، آزاده حیدرزاده، سیدعلی محمدی، راضیه بدرانلویی، آرش فیروزه و دیگر دوستانکنارم بودند و هستند و در این سالها اتفاقات بزرگی را جوانهای گروه رقم زدند.

نمایش "خونمردگی" به کارگردانی محمد شاکری که به جشنواره بین المللی تجربه های نو در تاجیکستان راه یافت و دخترم یاسمین جایزه بازیگری برگزیده را از یان جشنواره گرفت.

نمایش "دایک" به کارگردانی حامد عالمی پور که برگزیده جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر شد.

نمایش "غرب غمزده" به کارگردانی آرش فیروزه که بعنوان تنها نماینده ایران در جشنواره بین المللی مک دونا راه یافت و خیلی اتفاقات افتخار آفرین دیگر که علاقمندان و جوانان گروه رقم زدند.

 

آخرین کاری که به‌عنوان بازیگر فعالیت داشتید چه نمایشی بود؟

نمایش میرسالار علی عابدی آخرین کارم در بازیگری تئاتر بود.

 

چرا این روزها کار نمی کنید؟

بچه های گروه تئاتر هنر در حال فعالیت همیشه هستند و من هم کنارشان بعنوان مشاور هستم و اینکه کار نمی کنم اینجور نیست چون هر علاقمند و جوانی که کمک بخواهد بعنوان مشاور کارگردان همراهشان هستم و در این سالیان هیچ زمانی از تئاتر فاصله نگرفتم، فقط خودم کاری را تولید نمی کنم و آن هم بخاطر پیدا نکردن متن خوب است که بتواند دغدغه من باشد.

 

علاقمند به چه سبک اجرایی هستید؟

من نمایشنامه های با سبک ایرانی را دوست دارم، همانطور که شکلک را کار کردم اگر بخواهم دوباره اثری را کارگردانی کنم نمایشنامه ای ایرانی را با فضای زندگی ایرانی کار خواهم کرد.

 

کار بعدی شما چه زمانی خواهد بود؟

تئاتر و عکاسی عشق بازی من در هنر هستند و هیچوقت منبع درآمدی برایم نبودند به همین خاطر مشخص نیست که چه زمانی مجدد اثری را تولید کنم.

 

در انتها اگر حرفی دارید بفرمایید؟

امیدوارم روزی تئاتر و مسئولین و هنرمندان به جایی برسند که فقط از عنوان داران و افتخار آفرینان تقدیر نکنند و بچه های پشت صحنه که اگر نباشند قطعا تولید اثر هنری سخت خواهد شد را هم فراموش نکنند.